سخنان زن‌ستیزانه‌ی علی ابن ابی‌طالب در نهج‌البلاغه.

  توهین زشت عَلی اِبن اَبی‌طالب به زن‌ها در نَهج البلاغه
   نوشته‌های زیر خود بهترین دلیل بر جایگاه زن در اسلام و نگاه پیشوایان این دین به زن است. به یقین علی ابن ابی‌طالب که او را مولای متقیان می‎خوانند یکی از زن‌ستیزان بزرگ در میان شخصیت‌های مقدس اسلامی است؛ در اینجا برخی از سخنان زن‌ستیزانه‌ی ایشان را به نقل از نهج‌البلاغه بیان می‌نمایم، این سخنان خود به اندازه‌ی کافی گویاست و نیازی به شرح اضافه دیده نمی‌شود:

و بپرهیز از مشورت با زنان که رأیشان پوچ و عزمشان سست است. بر چشمانشان پرده(حجاب) بینداز که هر چه این پرده استوارتر باشد، آنها به عفاف پایبندترند. بیرون رفتن زنان از خانه آنگونه زشت نیست که تو کسی را به خانه آوری که شایسته‌ی اعتماد نباشد! اگر می‌توانی آنگونه رفتار کن که غیر از تو کس دیگری را نشناسد. زن در کاری که با مقام او سازگار نیست تسلط نده که زن همچون گلی است خوشبو نه قهرمان و کارفرما. در احترام گذاشتن به او زیادروی نکن و چنان امیدوارش مکن که به شفاعت از دیگران بپردازد. بپرهیز از بدگمانی بیجا نسبت به زن که این کار زن تندرست را به بیماری و زن پاکدامن را به فکر گناه کردن می‌کشاند. برای هریک از خدمتکاران خویش کاری را تعیین کن تا در برابر تو جوابگوی آن باشد و انجام خدمت تو را به دیگری(کنیز) واگذار نکند؛ وابستگانت را گرامی دار! پس آنها بال‌های تو برای پرواز هستند و  اصل تو هستند که با آنان افتخار می‌کنی و دست تو هستند که با آن یورش می‌بری(می‌جنگی)

فقط این نکته را یاد‌آوری می‌کنم که او دیگران را مانند خویش قیاس می‌گیرد کسی که دارای چندین خدمتگذار در خانه است و همچنین دارای کنیزان زیادی است که .... .

او همچنین در اینجا به عایشه بعنوان یک زن توهین می‌نماید:

(شما ای مردان!) سربازان زنی هستید!؟ و پیرو جانور زبان بسته‌ای(شتر عایشه) شدید..... .(خطبه‌ی شماره‌ی 13)

و یا در اینجا:

ای مردنمایان نامرد! خَردتان مانند رؤیای کودکان و زنان پا به حجله گذاشته است. دلم می‎خواست که شما را نمی‌دیدم و نمی‌شناختم... . (خطبه‌ی 27)

هدف دام‌ها سیر کردن شکم‌هایشان است و هدف درندگان، دشمنی با دیگران! و مهمترین فکر زنان، زینت زندگانی دنیائی  و فساد در آن است . همانا مؤمنین فروتن هستند و همانا مؤمینی از خدا ترسانند. (خطبه‌ی شماره‌ی 154)